Rene, 50 jaar

Verslaafd aan alcohol en cannabis

Op 26 februari 2012 ben ik naar Zuid-Afrika (toenmalig een kliniek van GGZ Momentum) vertrokken om me in een kliniek te laten helpen met het stoppen van overmatig gebruiken van alcohol en drugs.

Mijn hele leven lang had ik alles op eigen kracht gedaan, maar hoe vaak ik het ook probeerde de zucht naar alcohol en drugs gebruiken was altijd groter dan mijn wilskracht. Het was frustrerend om te moeten constateren dat, na een paar dagen niet gebruiken, niet alleen mijn geest maar ook mijn lichaam me liet merken dat ik afhankelijk was geworden van alcohol en drugs. Ik kon me niet meer concentreren, sliep niet meer, zat vol met angsten, lag ‘s nachts te zweten, raakte geïrriteerd over alles en raakte steeds meer uitgeput.

Toen ik me aanmeldde schaamde ik me dood, hoe kon een 49 jarige vent, getrouwd, 3 kinderen, een goede baan en ogenschijnlijk zelfverzekerd nu ineens zich gaan aanmelden als verslaafde bij een kliniek?

En nu, nu zat ik daar in de hal te wachten op een intake gesprek om me op te laten nemen om af te kicken van iets wat ik altijd als hulpmiddel had gezien om me door mijn ellendige leven te helpen. Alcohol en drugs waren voor mij het ideale hulpmiddel om niet te hoeven voelen, om geen emoties te hebben en alles lekker af te vlakken. De afgelopen 15 jaren voelde voor mij iedere emotie hetzelfde aan, het gehandicapt raken van mijn vrouw, de zelfmoord van mijn broer, de zelfmoord van mijn zus, de zelfmoord van mijn zwager, het overlijden van mijn ouders, de geboorte van een neefje of een nichtje, alles voelde leeg en vlak.

Alles voelde leeg en vlak

Ik kwam er wel weer overheen, zolang ik me kon verzuipen en verstoppen achter een wolk van drugs kreeg ik alles voor elkaar dacht ik. Voor mijn gevoel was er ook nooit iets positiefs, ik was geboren voor het ongeluk en moest er voor zorgen dat iedereen gelukkig was. Alleen als anderen gelukkig werden door mijn toedoen, dan voelde ik ook een bepaalde tevredenheid. Dan vertelde mijn ego hoe geweldig ik was en hoe goed ik het weer gedaan had. People pleasing was mijn liefste bezigheid, ik wilde geliefd zijn, wilde dat iedereen van me hield, over me praatte en met hun problemen naar me toe kwamen. Ik kon tenslotte alles oplossen.

Onbewust van het feit dat dit gedrag me overlaadde met angsten, stress en spanningen had ik steeds meer middelen nodig om die angsten en spanningen te onderdrukken.
Het onderdrukken ging me prima af, ik was overtuigd van de werking van drugs, die gaven me zelfvertrouwen, zorgden er voor dat ik sliep, dat ik me kon concentreren en dat ik zelfverzekerd overkwam. Ik besefte niet dat ik niets verwerkt had in al die jaren, dat er zoveel opgeslagen angst en leed diep in me zat dat ik op een tijdbom leefde die een keer tot ontploffen moest komen. Met mijn masker op, 15 jaar lang de wereld laten zien wat ik allemaal kon en hoe sterk ik wel niet was begon zijn tol te eisen. Ik zag me op een gegeven moment in een visioen, als 50 jarige met een glas whisky in de ene en een Joint in de andere hand, met mijn kleinkind op schoot zitten en dacht “dit gaat zo niet langer”. Dat was ook de reden waarom ik me aangemeld had, het had lang genoeg geduurd.

Het leek soms wel een film..

Na een uurtje gesproken te hebben met mijn behandelaar ging deze in overleg en kwam terug met de mededeling “we hebben je het liefst komend weekend nog in de kliniek in Zuid Afrika”. Alsof dit de normaalste zaak van de wereld is voor een Brabantse boer. Uiteindelijk heb ik alles kunnen regelen en zat ik binnen anderhalve week in Zuid Afrika.

Die periode daar was zwaar voor me, geen drugs, geen alcohol, geen vrouw en kinderen om me heen, niet werken, geen vertrouwde omgeving. Wel waren er veel fellows met ieder hun eigen problemen en eigenaardigheden, hun positieve en negatieve eigenschappen. Sommige opvliegend, sommige rustig, sommige emotioneel en sommige ogenschijnlijk emotieloos. Wat een mengeling van persoonlijkheden zat daar, het leek soms wel een film.

De therapieën die ik daar gevolgd heb, hebben me veel geleerd over verslaving en over mezelf. Ik kreeg langzaam aan een beter beeld van mijn gedrag en mijn aangeleerde gewoonten. Ik besefte ook hoe belangrijk het voor me was om daar te zijn, weg van mijn vertrouwde omgeving en alleen maar bezig met mijn herstel. Als ik alle uren die ik daar therapie gekregen heb, hier in Nederland zou moeten gaan volgen dan was ik waarschijnlijk een jaar of langer bezig geweest om evenveel uren therapie te krijgen. Daarnaast zou hier mijn leven “normaal” zijn doorgegaan waardoor de kans op terugval of weer snel vervallen in oude gewoonten vele malen groter zijn geweest.

Weg uit mijn omgeving, echt bezig zijn met mijn herstel!

Eenmaal terug in Nederland ben ik met de dagbehandeling begonnen. In de dagbehandeling was meer ruimte voor persoonlijke ervaringen en verhalen door de kleinere groepen en dat was erg prettig. Daarnaast ervoer ik de 1 op 1 gesprekken, 2 keer per week, als erg prettig en belangrijk voor mijn herstel. In die 1 op 1 gesprekken kon ik mezelf helemaal uiten en echt vertellen hoe ik me voelde en waar ik tegenaan liep. Alles wat ik zei werd serieus genomen en uitgediept tot het een plek kreeg of tot ik er beter mee om kon gaan. Er was geen haast en er was geen deadline en dat gaf me een rustgevend gevoel. Ook de onderwerpen uit de dagbehandeling konden hier nog extra belicht worden en indien nodig dan werden mijn, soms onbeholpen gedragingen uit de dagbehandeling nog even voor mijn voeten geworpen. Dat was een spiegel die ik keihard nodig had om te kunnen veranderen. Hierdoor zag ik weer snel wat ik allemaal aan het “maskeren” was en kon ik daar weer van leren.

Er was geen haast, geen deadline

Er werd me gewezen op de mogelijkheid om de AA (Alcoholics Anonymous) en NA(Narcotics Anonymous) meetings te gaan bezoeken als aanvulling op mijn therapie. Ik heb dit trouw 3 keer per week gedaan en ben daar erg blij mee.

Ook nu ga ik nog een of twee keer per week en heb er veel baat bij. Het 12 stappen programma is naar mijn mening een zeer belangrijke invulling in het leven van een herstellend verslaafde. Naast de 12 stappen ben ik ook bij GGZ Momentum in aanraking gekomen met Mindfulness en heb vele mindfulness sessies gevolgd bij Twan en Lea. In Afrika kreeg ik al meditatie en ontspanningsoefeningen van Petra en mindfulness sloot hier prima bij aan. Ik probeer dagelijks tijd vrij te maken voor een mindfulness oefening en dit lukt meestal ook. Het is nu langzaamaan een vast ritueel aan het worden in mijn dagelijks leven en daar ben ik blij mee. Het voelt goed om even stil te staan bij de gedachten die je op dat moment hebt en er niet over te oordelen.

Te weten dat je er niet altijd en meteen iets mee moet doen maar dat ze er ook mogen zijn zonder dat je ze gericht aandacht moet geven. Dat geeft me veel rust, te weten dat gedachten geen feiten zijn en dat IK niet mijn gedachten BEN. Leven in het hier en nu, niet in het verleden en niet in de toekomst, gewoon hier en nu dat is genoeg. Van de geboden mogelijkheid om maandelijks terug te komen voor een opfris sessie mindfulness maak ik dan ook dankbaar gebruik.

Ik ben 2 jaar clean en sober. Ik voel me goed, heb geen zucht en ik voel me steeds zelfverzekerder. Ik ben dankbaar voor de hulp die ik gekregen heb van alle behandelaars hier bij GGZ Momentum maar ook van alle mede lotgenoten in de kliniek en bij de NA en AA meetings. Als stap 12 wil ik hier ook graag iets voor teruggeven. Daarom ben ik penningmeester en literatuurpersoon bij een NA meeting. Ik werk mee aan het buddyproject en neem deel aan de cliëntenraad van GGZ Momentum.

Terugkijkend op de laatste anderhalf jaar kan ik zeggen dat er enorm veel lef voor nodig is om een herstel traject in te gaan maar ik ben onvoorstelbaar blij dat ik het gedaan heb en heb veel vertrouwen in de toekomst.

René

Ga terug naar alle ervaringen van cliënten >

ggz-momentum-logo

GGZ Momentum

Heb je een vraag over GGZ Momentum of wil je je graag aanmelden? Neem dan contact op met de receptie van onze locaties of meld je direct aan.

Logo_bird_diap