Ik was een vrolijke kleine jongen. Niks mis mee… Fijne, veilige, liefdevolle omgeving en opvoeding en deed het prima op school. Toen ik een jaar of 8 was ontstond de drang naar snoepen. Stiekem de kast leegplunderen. Niets bijzonders op het eerste oog. Nu weet ik dat ik op dat moment al mijn verslavingsgedrag ontwikkelde. Op mijn elfde stal ik mijn eerste sigaretten van moeder en stiekem rookte deze met vriendjes op. Vanaf mijn 15e jaar ben ik gaan stappen en ondervond ik vrijwel direct dat alcohol, en niet veel later ook drugs, mijn grote liefde zouden gaan worden. Ik was direct verkocht...

Drugs lieten me voelen hoe ik me altijd al wilde voelen. Zelfverzekerder, losser en minder kwetsbaar. Hierdoor voelde ik me wat prettiger in sociale interactie met andere mensen. Voornamelijk met uitgaan. De diepgewortelde onvrede over mezelf, het leven en de maatschappelijke druk om te moeten presteren op school en de keuzes die ik toen al moest maken voor mijn “zogenaamde toekomst” werden me te veel. Hoezo keuzes maken? Ik weet toch nog helemaal niet wie ik ben, wat ik wil en waar ik naar toe wil? Vluchten voor deze lastige verplichtingen werd al snel mijn oplossing. Het deurtje ging dicht...

Het begon met blowen op mijn 13e, Alcohol op mijn 14e, XTC en houseparty’s op mijn 15e, GHB en Speed op mijn 16e en Cocaïne op mijn 17e. Met cocaïne had ik het eindelijk gevonden. Al snel ondervond ik dat het me ook kon helpen bij het onderdrukken van al mijn angsten, onzekerheden en de onvrede over mezelf. Me gewoon anders en beter te voelen dan ik me nuchter voelde. Het duurde een aantal jaren voordat ik langzaam maar zeker naar dagelijks gebruik "groeide". Ik gebruikte voornamelijk met mijn vrienden tijdens stappen of avondjes buiten hangen. Tijdens mijn studententijd en op kamers wonen ontstond mijn dubbelleven. Doordeweeks studentenverenigingsfeestjes met extreem veel alcohol, blowen en steeds vaker stiekem cocaïne om het vol te kunnen houden. Zelfs stiekem voor mijn vrienden. Dat is een kantelpunt voor me geweest. In het weekend met steeds meer “foute vrienden” naar foute feestjes, vaak in België. Mijn weekend bestond uit feesten, drugs gebruiken en weinig slapen. 6 dagen in de week stappen en steeds verder roofbouw plegen op mijn lichaam. De `stopknop` was ik kwijt op mijn 23e. Ik werd arroganter, egocentrischer, stiekemer en kwam steeds verder van mijn gevoel af te staan. Anderen konden me lastig benaderen of peilen. Toen ik op mijn 23e mijn studie na 3 jaar verknalde, ben ik gaan werken, terug bij mijn ouders gaan wonen en meer geld gaan verdienen. Nog meer geld om mijn drugsgebruik te financieren. Inmiddels gebruikte ik voor ruim duizend euro in de maand.

Ik was 24 toen ik voor het eerst hulp begon te zoeken voor het feit dat ik me ongelukkig voelde. De eerste stap was een stukje openheid richting mijn ouders na een zoveelste confrontatie en conflict om geld, te laat of niet thuiskomen en ander onverantwoordelijk gedrag.

Bij de huisarts gaf ik aan dat ik niet gelukkig was op een aantal gebieden in mijn leven en daar hulp bij zou willen. Zo voelde ik onvrede over mijn toenmalige baan, dat ik niet met geld om kon gaan, ondanks een goed salaris en het feit dat ik nog thuis woonde en geen relatie kon houden. Heel voorzichtig vermelde ik daarbij dat ik een “lichtelijk” drugsprobleem had.

Ik werd doorverwezen naar een 1e lijns psycholoog. Al snel werd duidelijk dat drugs oorzaak was van mijn problemen op al die gebieden. Uit schaamte loog ik in die tijd zelfs nog tegen de therapeut over mijn gebruik. Ik werd tweemaal doorverwezen naar een andere therapeut tot ik bij een verslavingsdeskundige kwam welke mij een opname adviseerde. Meestal liep ik op maandagochtend de deur uit bij de therapeut en belde ik direct mijn dealer op. Op maandagochtend was ik dan dus al onder invloed en zo begon er een nieuwe week. Ik kon het moment soms wat uitstellen maar dat ik ging gebruiken die dag stond vast. Ik was de controle volledig verloren. "Van God los, die Roeland", zeiden mijn vrienden wel eens.
"Schijt aan, snoof ik terug!"

Het duurde een jaar voordat ik ging inzien dat hulpvragen niet voldoende was. Ik moest de hulp ook gaan aanvaarden. Tijdens het wachten op mijn kliniekopname werd mijn gebruik nog heftiger en begon ik met stelen van mijn werkgever. In die periode werd ik ook een vervend prostitutiebezoeker en vond ik het internet daten uit. Een nieuwe verslaving ontwikkelde zich snel; aandacht van vrouwen...

Ik werd op mijn 26e na 5 maanden wachtlijst opgenomen in een reguliere verslavingskliniek in Nederland. Na 3 weken detox vond ik het wel voldoende; ik had mijn lesje geleerd zei ik. Na mijn opname was ik 3 weken nuchter en clean. Ik kon het wel alleen aan, dacht ik… De eerste keer dat ik weer opstap ging en alcohol dronk ging ik direct tot het gaatje en schreeuwde ik; "Ik ben vijf weken clean!". Een paar weken later was ik terug bij mijn grote liefde; cocaïne. Schuld en schaamte groeiden. Het duurde een maand voordat ik weer op dagelijks gebruik zat. Inmiddels leefde ik op 2 tosti's en 2 gram coke per dag. Schulden liepen verder op en ik durfde natuurlijk niet eerlijk te zijn richting mijn omgeving.

Toen ik een half jaar later mijn tweede baan verloor door onverantwoordelijk gedrag had ik twee keuzes; of mijn kop in het zand steken en gaan solliciteren, of nu echt hulp gaan aanvaarden. Ik kon niet meer, ik was op, totaal verslagen. Op deze manier hoefde het van mij niet meer en zelfmoordgedachten volgden elkaar steeds vaker op.

Ik had goede verhalen gehoord over een kliniek in Zuid-Afrika. Ik belde GGZ Momentum op en kon erg snel op intakegesprek komen. Drie weken later zat ik op het vliegtuig naar de kliniek. Ik heb me volledig overgegeven aan het programma en voor het eerst echt eerlijk naar mezelf durven te kijken in alle veiligheid die de kliniek biedt. Gerealiseerd dat een nuchter bestaan mijn enige redding zou kunnen zijn. Ik heb de kliniek als een enorm veilige, serene plek ervaren waar ik mezelf langzaam durfde te laten zien. Ik ben in gaan zien dat de oplossing in mezelf lag. Niet in werk, niet in relaties en niet in mijn omgeving. Na thuiskomst heb ik besloten om een tijdje in de ziektewet te blijven bij het UWV zodat ik de focus op mijn herstel kon houden. Veel zelfhulpgroepen en intensieve therapie hebben er voor gezorgd dat ik een sterk fundament voor een nieuw leven op heb weten te bouwen.

Inmiddels ben ik 3 jaar nuchter en clean, 30 jaar oud en kan ik zeggen dat ik een stuk meer vrede heb gevonden in mijn leven. Ik aanvaard dat herstellen tijd kost en ik het niet alleen kan. Ik bezoek nog regelmatig zelfhulpgroepen en blijf mijn eigen herstel op de eerste plaats stellen. Ik heb vertrouwen dat het goed komt met me, ook zonder mijn controle. Iets wat ik nooit heb gevoeld. Ik heb een eigen huisje, kan mijn rekeningen betalen, heb een droombaan in de verslavingszorg en heb lieve mensen om me heen en veel respect van mijn omgeving. De band met mijn ouders is beter dan ooit en vriendschappen hebben veel meer diepgang gekregen. Steeds vaker kan ik in de spiegel kijken en zeggen; je mag er zijn Roeland!

"Vandaag de dag heb ik de keuze niet te gebruiken en te leven met hoop, moed en vertrouwen."