Bob, 37 jaar
"Jij hebt mij letterlijk van binnen en van buiten gesloopt."
Seks- en liefdesverslaafd
Afscheidsbrief aan verslaving - Zuid Afrika, 16 dec 2011
Beste love addiction,
Je bent vroeg in mijn jonge leven binnen gekomen, samen waren wij een team.
Waar ik was, was jij en zo niet dan zocht ik je wel op.
Jij hebt mij geholpen met uitzoeken van die passende bril.
Deze hielp mij bij de kijk op het leven.
Jij hebt mij laten lachen, jij hebt mij laten huilen, maar hoe harder ik lachte, hoe harder ik huilde.
En hoe eenzamer ik werd.
Jij was the way of life.
Normen en waarden heb je van mij afgenomen.
Mijn gezicht, mijn identiteit slokte je op.
En alsof dat nog niet genoeg was, heb je het laatste wat nog over was ook nog toegeëigend, mijn gezondheid.
Jij hebt mij letterlijk van binnen en van buiten gesloopt.
Ik raakte hierdoor niet alleen geïnfecteerd, maar ook mijn vader, moeder, zus en zwager hebben hierdoor levenslang gekregen, de glans van het gezin verpest.
Waarom? Jij stond toch voor warmte, liefde, eerlijkheid, vertrouwen en toekomst.
Zoals zo vaak gehoopt, maar nooit de kracht gevonden om onze vriendschap onder ogen te zien.
Heb ik besloten om afscheid te gaan nemen van je.
Ik heb inmiddels een andere bril uitgekozen en die zit als gegoten.
Ik herken je voortaan, als je onaangekondigd denkt langs te komen.
Ik zal zorgen dat je niet de aandacht krijgt die jij wil, maar de aandacht die jij verdient.
Dit is nodig, omdat ik nu eindelijk ervaar hoe fijn het is dat jij nu niet meer elke keer tetterend door mijn hoofd heen en weer spookt.
Ik hierdoor weer eerlijke interesse in andere mensen ervaar, ik kan weer luisteren en dingen aannemen van mensen die ze goed bedoelen. Al kost het me nog wel heel veel moeite.
Op momenten dat ik me eenzaam voel, zal ik zorgen dat ik mijn levensverhaal bij de hand heb.
Heel beknopt, maar duidelijk genoeg dat jij hier de beste vriend was destijds.
Ik zal voortaan zelf actie moeten ondernemen, ipv manipulerend denken, overaardig zijn, om de boel in de hand te houden.
Afscheid van het verleden heb ik niet genomen.
Wel heb ik het verleden leren te begrijpen.
En zie ik nu eindelijk de antwoorden op de vraag waarom, waarom moest het zo, zonder boetekleed aan te trekken.
Al klinkt het nu nog zeer onwennig, maar ik houd steeds een beetje bij beetje meer van mezelf.
En weet je waarom, gewoon heel eenvoudig:
IK BEN HET WAARD.
Beste love addiction,
Je bent vroeg in mijn jonge leven binnen gekomen, samen waren wij een team.
Waar ik was, was jij en zo niet dan zocht ik je wel op.
Jij hebt mij geholpen met uitzoeken van die passende bril.
Deze hielp mij bij de kijk op het leven.
Jij hebt mij laten lachen, jij hebt mij laten huilen, maar hoe harder ik lachte, hoe harder ik huilde.
En hoe eenzamer ik werd.
Jij was the way of life.
Normen en waarden heb je van mij afgenomen.
Mijn gezicht, mijn identiteit slokte je op.
En alsof dat nog niet genoeg was, heb je het laatste wat nog over was ook nog toegeëigend, mijn gezondheid.
Jij hebt mij letterlijk van binnen en van buiten gesloopt.
Ik raakte hierdoor niet alleen geïnfecteerd, maar ook mijn vader, moeder, zus en zwager hebben hierdoor levenslang gekregen, de glans van het gezin verpest.
Waarom? Jij stond toch voor warmte, liefde, eerlijkheid, vertrouwen en toekomst.
Zoals zo vaak gehoopt, maar nooit de kracht gevonden om onze vriendschap onder ogen te zien.
Heb ik besloten om afscheid te gaan nemen van je.
Ik heb inmiddels een andere bril uitgekozen en die zit als gegoten.
Ik herken je voortaan, als je onaangekondigd denkt langs te komen.
Ik zal zorgen dat je niet de aandacht krijgt die jij wil, maar de aandacht die jij verdient.
Dit is nodig, omdat ik nu eindelijk ervaar hoe fijn het is dat jij nu niet meer elke keer tetterend door mijn hoofd heen en weer spookt.
Ik hierdoor weer eerlijke interesse in andere mensen ervaar, ik kan weer luisteren en dingen aannemen van mensen die ze goed bedoelen. Al kost het me nog wel heel veel moeite.
Op momenten dat ik me eenzaam voel, zal ik zorgen dat ik mijn levensverhaal bij de hand heb.
Heel beknopt, maar duidelijk genoeg dat jij hier de beste vriend was destijds.
Ik zal voortaan zelf actie moeten ondernemen, ipv manipulerend denken, overaardig zijn, om de boel in de hand te houden.
Afscheid van het verleden heb ik niet genomen.
Wel heb ik het verleden leren te begrijpen.
En zie ik nu eindelijk de antwoorden op de vraag waarom, waarom moest het zo, zonder boetekleed aan te trekken.
Al klinkt het nu nog zeer onwennig, maar ik houd steeds een beetje bij beetje meer van mezelf.
En weet je waarom, gewoon heel eenvoudig:
IK BEN HET WAARD.
Zoals je leest was dit mijn afscheid brief in Zuid- Afrika daar waar ik het begin heb gemaakt naar een eerlijk en completer leven zonder te leven in angst en afwijzing.
Mijn leven in herstel staat het meest in verwerken, rouwen en accepteren. De verschillende momenten en fases waar ik in ben terecht gekomen na Zuid-Afrika kan ik het beste vergelijken met een ui die langzaam wordt afgepeld. Of een boek waarvan telkens een bladzijde wordt omgeslagen maar dan van achter naar voren. Telkens komt er weer iets om de hoek wat de aandacht hoort te krijgen.
Er waren periodes waar veel gebeurde maar ook dagen of weken dat ik dacht dat ik stil stond. Inmiddels zijn de pieken minder hoog en de dalen minder diep. Ik heb zoveel gehuild maar dat hoort bij verwerken. Ik voelde tenminste weer.
I.p.v. vluchten van mezelf zorg ik nu voor warmte en liefde voor mezelf en ben ik milder geworden naar mezelf. Veel baat heb ik gehad bij het nazorgtraject. De schemagerichte therapie heeft dat stukje extra inzicht gegeven in mij als persoon vanuit verschillende invalshoeken.
Ik ben inmiddels completer dan ooit en wens iedereen dit toe die aan het begin staat om ook de stap te zetten naar een leven waarin je ook echt kunt leven en ook weer kunt geven en kunt ontvangen. Alleen als je ergens energie in steekt kan het groeien, Al zijn het wel baby steps en lijkt het echt uitzichtloos soms,
Je zult trots zijn dat je het hebt geprobeerd uiteindelijk.
Maar je zult het zelf moeten doen!
Bob.
Mijn leven in herstel staat het meest in verwerken, rouwen en accepteren. De verschillende momenten en fases waar ik in ben terecht gekomen na Zuid-Afrika kan ik het beste vergelijken met een ui die langzaam wordt afgepeld. Of een boek waarvan telkens een bladzijde wordt omgeslagen maar dan van achter naar voren. Telkens komt er weer iets om de hoek wat de aandacht hoort te krijgen.
Er waren periodes waar veel gebeurde maar ook dagen of weken dat ik dacht dat ik stil stond. Inmiddels zijn de pieken minder hoog en de dalen minder diep. Ik heb zoveel gehuild maar dat hoort bij verwerken. Ik voelde tenminste weer.
I.p.v. vluchten van mezelf zorg ik nu voor warmte en liefde voor mezelf en ben ik milder geworden naar mezelf. Veel baat heb ik gehad bij het nazorgtraject. De schemagerichte therapie heeft dat stukje extra inzicht gegeven in mij als persoon vanuit verschillende invalshoeken.
Ik ben inmiddels completer dan ooit en wens iedereen dit toe die aan het begin staat om ook de stap te zetten naar een leven waarin je ook echt kunt leven en ook weer kunt geven en kunt ontvangen. Alleen als je ergens energie in steekt kan het groeien, Al zijn het wel baby steps en lijkt het echt uitzichtloos soms,
Je zult trots zijn dat je het hebt geprobeerd uiteindelijk.
Maar je zult het zelf moeten doen!
Bob.